Star Tales - gwiezdne opowieści...

Tuż przed nim szedł Cho'da, już bez płaszcza bo zostawił go poniżej, więc prezentował się w pełnej okazałości. Był wysokim, bo prawie dwu metrowym obcym, o niebieskawej skórze, z czterema ramionami. W dodatku nie nosił praktycznie żadnych ubrań, poza swego rodzaju przepaską biodrową i szarfą która opadała swobodnie aż do kolan. Na nadgarstkach miał tam jakieś proste ozdoby i to było w sumie tyle. Szpiczaste uszy poruszały się w miarę jak atakowały je głośniejsze dźwięki.
Patrzył na Sisca w obawie przed tym, że jego uszkodzenia okażą się poważniejsze, ale jakoś udawało mu się poruszać, więc nie było tak źle. Cho'da rozejrzał się. Znajdowali się na średnich poziomach, więc nie było tak źle.
- Czy masz może pojęcie w którym kierunku powinniśmy się udać?

Tu już mieli trochę więcej światła, prawie naturalnego, na średnich poziomach – było jaśniej a powietrze lżejsze. Widać było na Siscu ślady po strzałach – wyraźne smoliste tarcze zwęglonego lakieru. Wszystkie naklejki i grafiki tez się spaliły w okolicach trafionych.
Dreptał bardzo małymi kroczkami by zminimalizować dyskomfort. Łeb podnosił powoli, by się rozejrzeć.
- Na końcu tej ulicy powinno coś być, albo samochodowy albo jakieś gospodarstwo domowe...

Tutaj to się mogą zaraz flesze pojawić, bo zdjęcie na Portal zrobić – podstawowa rzecz. Sisco już na to nie reagował,a  szczególnie teraz kiedy był ograniczony sensorycznie.
- Ale tobie jest chyba zimno... – oznajmił półgłosem, próbując wyciągnąć trochę kroki. Teraz dopiero oświetlenie pozwalało mu przyjrzeć się i zrozumieć jak Cho'da jest ubrany A raczej jak jest rozebrany.
Sisco się pomylił. Na szczęście pozytywnie dla nich. Okazało się bowiem ze serwis jest tuż za rogiem,a  nie na końcu ulicy.

Raczej się domyślił z ruchów i tego jak się zachowuje czteroręki przybysz niż z tego co zostało do niego powiedziane.
Cyborg dreptał najszybciej jak się tylko w obecnym jego stanie dało. Jednak – jakkolwiek wolno by się nie poruszał – w końcu dotrze i tak właśnie się stało – dotarł, drzwi się rozsunęły, wlazł do środka. Ale nie od strony recepcji a od strony wejścia technicznego, bez zbędnego marnowania czasu.
Zaraz jacyś mechanicy się zdziwili zapytać, czyj to „pacjent”, bo nie dostali żadnej informacji z biura. I kiedy zobaczyli półgołego „dzikusa” z mieczami świetlnymi, to już na Sisca nawet nie spoglądali.

Nikogo chyba już nie dziwiło – a na pewno nie powinno dziwić Cho'dy bo powinien być już przyzwyczajony – wielki wytrzeszcz na jego widok i jeszcze większy na słowa.
Popatrzyli na Sisca – wyglądał na postrzelonego. Jego opiekun też.
- Ale wie pan... tu warsztat jest.... tu nie ma kapłana... – po gadce stwierdzili, ze on tu przyszedł swojego towarzysza uzdrawiać jakąś magią.
- My tu bierzemy takie o narzędzia i odkręcamy śrubki. Będziemy śrubki od niego odkręcać... i wyjmować różne rzeczy... – młody umazany smarem człowiek wolał objaśnić najjaśniej jak tylko umiał, żeby się potem pan dzikus nie denerwował i nie zrobił im krzywdy.
Tymczasem inny mechanik już podchodził do Sisca z kablem do diagnostyki.
- ja chyba znam tego droida, wiecie... Moja matka ma płytę z podobnym droidem...

Oni mu troche też tłumaczyli nie tak jak na to zasługiwał.
- Cyborg?
Popatrzyli przez ramie. Trzeci już się Sisciem zajmował. Już na ekranie wyświetlały się uszkodzenia. Ale coś nie pasowało.
- Ło kuźwa, ale tu wszystko w krzaczkach pisze! – nie powinno to dziwić, oprogramowanie z którego Hasupidona korzystał było opracowane na jego rodzinnej planecie.
- Tu jest jakaś płytka, otwórz... uuu, ale smród, nieźle się pofajczył...
Teraz już tylko jeden mechanik drapał się po głowie przez Cho'da, dwóch było przy Siscu.
- To... to wasza technologia jest?

Naprawienie słuchu było akurat proste, trochę gorzej z postawieniem systemu zeby mógł odbierać to tłumaczenie, ale pól godziny i na awaryjnym poszło. Sisco bardzo dziękował Dalej już sam mógł udzielać wskazówek mechanikom. I tak się rozstali. Spotkanie pełne niespodzianek. Ale takie jest życie.