Star Tales - gwiezdne opowieści...

Nie tylko Sisco miał problem z tym jak się zachować w tej sytuacji. Wcześniej gdy się z nim kontaktowała to faktycznie był jeszcze dzieciakiem. Potem Leri zniknęła na kilka tygodni - dostała misję z Zakonu i chcąc nie chcąc musiała się na nią udać wraz z Mini. Potem wróciła i chciała jakoś odnowić kontakty z Sisciem po jego operacji. Ale po pierwsze przeszkodził im T'kul a po drugie - kolejna misja i kolejne tygodnie zmarnowane (z punktu widzenia relacji z Sisciem). Teraz znowu wróciła i podpytała Jamesa o to jak sobie on radził w tym czasie. Wiedziała, że ma pracę, że występuje. Nawet obejrzała parę programów o nim - głównie powtórki bo na uważne śledzenie show biznesu nie miała czasu. Ani pasji z resztą, na bakier była z popkulturą galaktyczną.
- Przyszła na pewno, widziałam program
Powiedziała Leri, chcąc jakoś nawiązać kontakt bo wyłapała niezręczność sytuacji, jak również to że tajemniczo znalazła się w centrum uwagi pracowników salonu. A to już było dla niej zastanawiające. Czyżby Sisco coś o niej mówił? To nie było w jego stylu... chyba, że aż tak się zmienił? Nie była tego taka pewna.

no i... dowiedziała się. aż ją zamurowało i aż popatrzyła na Leri, aby nie przegapić jej reakcji. no i od razu wiedziała, o co się rozchodzi w całym salonie. tylko że... prócz pracowników byli też klienci. i wszystko zależało od reakcij Leri. bo jak się wścieknie to ona nie chce wiedzieć, kto oberwie pierwszy, on czy cała reszta...dobrze, że przynajmniej nie stała zbyt blisko to nie oberwie gorącą herbatą, którą ją tej Jedi oddała. hm w sumie dziwne, że nagle zaczęla się obracać wśród tylu Jedi, jeszcze miesiąc temu nie znała żadnego, a teraz? zała dwóch i miała poznać jeszcze trzeciego. co się dzieje na tym świecie...
no, ale zamiast rozmyślać ona śledziła to, co sie działo, a działo się dużo...

Ostatnio edytowany przez Katia Ner`ya (2013-09-18 19:46:25)

No tak, nie wścieknie się. Ale obejrzała się na owego Von Snaydera i posłała mu takie zimne spojrzenie. Ale potem ustąpiło ono lekkiemu zażenowaniu.
- Ze wszystkich możliwych salonów tatuażu na Coruscant musiałam akurat trafić do tego, gdzie T'kul tatuował swoja dupę... mam nadzieję, że przynajmniej z mojej twarzy nie zrobiliście karykatury, co?
Dodała troszkę żartobliwym tonem. Bo co miała zrobić? Wściekać się? Mogła złościć się na T'kula nie na nich. Chociaż gdyby się uparła to by mogła wytoczyć im proces o bezprawne wykorzystanie wizerunku. Ale ponownie, po co? To T'kul byłtym durniem, który sobie to wymyślił.
Po chwili znowu przeniosła spojrzenie na Sisca.
- No tak, nie żyje.
Stwierdziła w sumie beznamiętnie, bo ani jej to nie ziębiło ani grzało. Za tym pau'aninem nie przepadała i była zdania, że na jedi się nie nadawał.
- Cóż, lepiej myśleć o tym, że nie wiedział co robi. Bo świadomość że umieścił moją twarz z premedytacją na swoim tyłku... no nie, to jest obrzydliwe

była pod wrażeniem reakcji Leri, a wręcz była w szoku. bo tego to się nie spodziewała. ta, zamiast się wściec to obruciła wszystko w dowcip! prawie że szczęka jej opadła, no, ale powstrzymała się przed taką reakcją i jedynie wybałuszyła oczy. no, a później te oczy wybauszyła na Maiwesa. no tak, Maiwes wkręcił szefa. a jak on będzie miał problemy to oni wszyscy jeszcze większe. no ale co mogła zrobić? raczej mieszać się w to nie chciała. jeszcze zacznie mieć jakieś problemy, a dopiero co zaczęła porządnie stawać na nogi. więc też stała i słuchała wszystkiego.

- Muszę uwierzyć na słowo, bo jednak nie mam ochoty oglądać oryginału
Zważywszy na fakt, że T'kul teraz był "zimny" to już w ogóle nie byłoby to zbyt przyjemne doświadczenie. Z resztą za jego życia pewnie też nie.
- Współczuję jednak szefowi... sama bym nie wytrzymała kilku godzin sama z nim.
Dodała nieco żartobliwie. Teraz to już tylko to mogła robić. Później skupiła się na Siscu i posłała mu uprzejmy uśmiech.
- Przyszłam tutaj by z tobą porozmawiać. A że miałam pecha i akurat tutaj tatuował się T'kul to cóż... ironia losu.
Wzruszyła lekko ramionami. Faktycznie przyszła tutaj dla Sisca, bo chciała z nim porozmawiać na spokojnie. No co prawda to "na spokojnie" nie za bardzo jej wyszło, ale może jeszcze da się to odratować.

pomachała Sisco, czym dała znac, że jeszcze zdążą się przywitać tak, jak należy.
-no, chodźmy. właściwie to ostatnio doszłam do wniosku, że nie pasuję do Echosfery i też powinnam coś sobie zrobić.
powiedziała do Maiwesa i ruszyła z nim, aby obejrzeć katalogi.
-wiesz, Motylek jest kolorowa, Sisco groźny, a ja? zwyczajna ludzka dziewczyna, nawet nie ubieram się jak nastolatka.
wyjaśniła. czy rzeczywiście zamierzała sobie coś wytatuować?  nie wiadomo. faktycznie, przeszło jej to przez myśl raz czy dwa, ale nie podjęła żadnej decyzji.

Spojrzała za odchodzącymi pracownikami i machnęła im na pożegnanie. I oczywiście się uśmiechnęła. Ogólnie Leri była bardzo pogodną osobą i lubiła się uśmiechać. Dlatego też ciężko ją było czymś zdenerwować lub wyprowadzić z równowagi.
Potem już w całości poświęciła swoją uwagę Siscowi, całkiem zapominając o tej herbacie, która została przyniesiona przez Katię.
- No ładnie, nie widzieliśmy się parę tygodni i na powitanie tylko "Stało się coś?". No ale chyba sobie zasłużyłam. Ale nie, nic się nie stało, wpadłam po prostu cię odwiedzić, porozmawiać, zobaczyć jak sobie radzisz. I widzę, że bardzo dobrze... praca, kariera muzyczna, ładna grafika
Wskazała na malunek na lakierze. Jej głos pozostał pogodny, nie robiła mu wyrzutów bo wiedziała, że na oschłość sobie zasłużyła. Ale mimo wszystko trochę jej było smutno z tego powodu.

No właśnie, nie widzieliśmy się parę tygodni – pomyślał Sisco. I nagle pewnego dnia przychodzisz do mnie do pracy. Tak, zdecydowanie to bardzo codzienne i przewidywalne...
Poczuł jednak pewien niesmak względem swojej osoby, bo on tą samą drogę miał i mógł Leri odwiedzić. Albo chociaż maila wysłać.
On po prostu po operacji... zapomniał. Jego psychika się zmieniła, wszyscy którzy nie podtrzymywali kontaktu, stali się dla niego jak rodzina po kasowaniu pamięci – pamiętam niby, ale jednak...
- Spoko. Dzięki. Żadna tam kariera... Żeby się Maiwes nie odezwał to by nikt nie wiedział, choć miałem próby za ścianą...
Nie chciał być oschły, on – no, trochę się krępował.