Star Tales - gwiezdne opowieści...

Wokół budynku jak i w jego środku panował ożywiony ruch. Dziesiątki, jeśli nie setki osób przeróżnych ras - jedni siedzieli na eleganckich i zapewne drogich ławeczkach i ze sobą rozmawiali. Inni chodzili z teczkami lub rozmawiali przez komunikatory, Każdy był czymś zajęty. I każdy, nawet zwykły recepcjonista miał eleganckie i bardzo drogie ubranie. To nie był jakiś pierwszy lepszy garniak z sieciówki czy żakiet. Wszystko na wymiar z najlepszych materiałów. Oczywiście biznesmeni się wyróżniali, kolorem ubioru czy krojem, zaś pracownicy budynku mieli wszystko ujednolicone. Przy okazji rzucał się w oczy taki przyjemny szczegół - wiele firm oszczędzało na personelu i w recepcjach stawiano droidy protokolarne. Ale nie tutaj - cały personel był żywy. No może nie cały, ale ten odpowiedzialny za kontakty z klientem tak.
Morrigan była właścicielką wielu legalnych firm o sporym zasięgu. Oczywiście nie zarządzała nimi osobiście - każdym przedsiębiorstwem zarządzał dyrektor generalny do współpracy z radą nadzorczą. Zajmował się on wszystkimi codziennymi sprawami związanymi z funkcjonowaniem firmy, ale te najważniejsze decyzje podejmowała Morrigan. Ona też odpowiednio nagradzała swoich dyrektorów - za sukcesy były premie, za porażki albo obniżenie zarobków albo po prostu kogoś zwalniała. Ale dwa razy zdarzyły się tajemnicze "wypadki" gdy na jaw wyszły finansowe malwersacje prezesów. Wiele osób podejrzewało kto był sprawcą tego wypadku, ale nikt niczego nie potrafił udowodnić. Po prostu wypadek.

W holonecie było na prawdę dużo informacji o Morrigan - ale tylko z jej najnowszej historii. Na wierzch właściwie wypłynęła tuż po inwazji Sithów na Coruscant. Oficjalnie odziedziczyła wielką fortunę po dziadku i zajęła się pracą na rzecz odbudowy Coruscant. Zaś nieoficjalne informacje o niej znała każda grubsza ryba z niższych poziomów. Jeszcze przed atakiem na Galactic City zabiła hutta Khunde, który według plotek uczynił z niej kiedyś prywatną niewolnicę, a potem wprowadził ją do biznesu jako asystentkę. Ta podburzyła przeciwko niemu jego dawnych popleczników, przeprowadziła zamach stanu i zaczęła rządzić jego terytorium. Ale prawdziwą rewolucję przeprowadziła, gdy Sithowie ośmielili się zaatakować Coruscant. Wykorzystując chaos wyrżnęła wszystkich ważniejszych bossów i przejęła ich tereny - zawsze będąc w odpowiednim miejscu o odpowiednim czasie, przez co przylgnęło do niej przezwisko Wiedźma. Uważano, że wyczytuje przyszłość, dlatego tak dobrze wiedziała kiedy i gdzie się pojawić.
Oficjalnie zaś to wcielenie cnót wszelakich, filantropka, mecenaska sztuki itp. Raz CSB oskarżyło ją o udział w jakimś nielegalnym procederze, jednak nie mieli niezbitych dowodów i musieli wycofać oskarżenie. Morrigan jednak wytoczyła im proces o zniesławienie a jej prawnicy wręcz zmiażdżyli w sądzie przedstawicieli prawa. Służby bezpieczeństwa musiały wypłacić jej grube miliony odszkodowania. Cała kasa poszła jednak na szpital dla najuboższych, nie zaś do jej kieszeni. PR miała więc bardzo dobry, przynajmniej w prasie, bo bez dowodów każdy bał się ją oskarżać a gdy ktoś już coś na nią znalazł to zaraz znikał bez śladu.

Huttkę wypuszczono na jednym z niższych pięter będącego siedzibą przedsiębiorstwa zrzeszającego wiele hurtowni wszelakiego towaru na terenie Coruscant. Nie był to może najbardziej dochodowy interes ze wszystkich, ale podobnie jak reszta pełnił on rolę przykrywki dla niektórych nielegalnych procederów. Ale trzeba było wiedzieć do kogo się zwrócić, bo znaczna większość pracowników nie wiedziała o tej bardziej utajonej strefie działalności ich firmy. Byli to zwykli ludzie pracujący legalnie i uczciwie za całkiem dobrą stawkę.
Na ich piętrze znajdowała się kolejna recepcja, tyle że skromniejsza. Ale mimo to elegancka. Wszędzie prawdziwe drewno (które było drogie, bo sprowadzane), marmury (a nie tanie metalowe imitacje) oraz inne ozdobne kamienie nieszlachetne. Na ścianach tu i ówdzie wisiały obrazy - nie najdroższe, ale też nie tani badziew. Były ładne, pasowały do wystroju - nie miały być zbyt krzykliwe. Tu nie chodził o popis majątku a o zwykłą elegancję.
W recepcji siedziała młoda i atrakcyjna kobieta, która na widok huttki uśmiechnęła się uprzejmie. Uśmiech na pewno był wyuczony i sztuczny, ale ciężko to było wyczytać z młodziutkiej twarzy.
- Dzień dobry pani Aszrito, dyrektor Kheyn oczekuje już na panią w swym gabinecie. DIaR, proszę wskaż pani drogę
Z boku wyszedł posrebrzany droid protokolarny dobrej marki, który pokłonił się huttcicy, przedstawił się i powitał ją serdecznie po czym poprowadził ją korytarzami pod wskazany gabinet. Nie należał on do dyrektora generalnego a do jednego z pomniejszych, odpowiedzialnego za współpracę z innymi przedsiębiorstwami. Aszrita nie należała jeszcze do grubych ryb, ale też płotką nie było. Zauważono ją, miała w końcu spotkanie z dyrektorem a nie jednym z pracowników niższego szczebla.

Dyrektor Kheyn okazał się nemoidianem, więc spodziewać się można było jakiegoś chciwego głupca, ale nic z tych rzeczy. Co prawda Kheyn na pewno był chciwy, ale był inteligentnym i błyskotliwym rozmówcą. Teoretycznie nie rozmawiali o żadnej konkretnej umowie, ale zagadywał Aszritę o jej przedsiębiorstwa, plany na przyszłość oraz o to jak planuje zmonopolizować rynek. No i oczywiście gdzie w tych planach umieściłaby ich przedsiębiorstwo.
Spotkanie przebiegło w generalnie dobrej atmosferze i nemoidianin zapewnił huttkę, że wkrótce rozważą rozszerzenie rynku i zacieśnienie współpracy z jej firmami.
Można już było udać się do windy, po drodze podziwiając piękne widoki z okien oraz ładne obrazy. na korytarzach też panował ruch, ale mniejszy niż na dole. Mimo to wszyscy byli elegancko ubrani - taki to już był image firmy.
Aszrita bez problemu dotarła do windy. Na tym poziomie akurat jedna się zatrzymała i była prawie pusta nie licząc srebrzystego droida w środku, który stał przy panelu i czekał na coś.

Gdy drzwi windy się zamknęły to nie pojechali w dół, tylko w górę. I to nie na jedno z wyższych pięter, tylko na samą górę gdzie wstęp generalnie był zabroniony. Trzeba było wpisywać kody bezpieczeństwa i takie tam. Ale o tym to się Aszrita dowie dopiero po kilku chwilach. Początkowo wyglądało na to, że droid jedzie na jedno z wyższych pięter, potem dopiero mogła zjechać w dół. Ale winda jechała i jechała.
- Szefowa na panią oczekuję, więc proszę się przygotować. I sugerowałabym, by porzuciłaby pani ten słodki głosik, strasznie mnie denerwuje a muszę wszystkiego słuchać. Pani Morrigan z pewnością również wolałaby bardziej naturalny ton.
Rozległ się głos z głośniczków zamontowanych w windzie, chociaż początkowo mogłoby się wydawać że to sprawka droida. Ale on tylko sobie stał przy panelu i zagradzał drogę do niego.
W końcu winda się zatrzymała a drzwi otworzyły. Przed nimi znajdowało się wielkie okrągłe pomieszczenie. Wszystkie boczne ściany były przeszklone, nie licząc odcinka na przeciwko nich, gdzie znajdowały się drzwi - wielkie, z rzadkiego, ciemnego gatunku drewna.
W centrum pomieszczenia znajdowała się niecka w którą wkomponowano cztery białe, skórzane kanapy. pomiędzy nimi znajdowały się schodki a po środku stał szklany stolik.
Po bokach oczywiście były donice z egzotycznymi roślinami, a z tego poziomu rozciągał się przepiękny widok na Coruscant.
Srebrny droid wyszedł z windy i skierował się ku drzwiom.
- Proszę za mną
Odezwał się do huttki męskim głosem, poprzedni zaś był kobiecy.

Droid owszem zaprzeczył. Głos na dokładkę miał inny niż ten z głośników. Zdecydowanie też nie należał do pana Kheyna.
Srebrzysty asystent dotarł do drzwi i je otworzył ręcznie, co było niespotykanym archaizmem. Obecnie standardem były drzwi automatyczne, chowające się w ścianie. Wiadomo, oszczędność miejsca.
Huttka znalazła się w kolejnym pomieszczeniu, dłuższym i prostokątnym. Z początku boczne ścianki zastawione były drewnianymi półkami, z takiego samego drewna jak drzwi. Na nich znajdowały się różne przedmioty oraz książki. Nie typowe, popularne holoksiążki - tanie i masowo produkowane, a najprawdziwsze księgi, oprawione w prawdziwą skórę, zaś tytuły wytłoczone były złotym literami. Zdecydowanie był to drogi rarytas. W dodatku po obu stronach drzwi stała rzeźba - czyli razem dwie. Jakieś tajemnicze istoty. Z pewnością posągi były bardzo drogie. Nieco przed nimi znajdowały się dwie półokrągłe sofy z białej skóry, podobne do tych w przedsionku, po środku zaś stolik, wykonany z drewna i szkła.
Druga część gabinetu była przeszklona łącznie ze ścianą na przeciwko drzwi, która miała kształt łuku. Tam też znajdowało się wielkie biurko z drewna i szkła, a za nim fotel, duży i wygodny. A w nim siedziała ona - Morrigan. Jej nieco świecące, niebieskie oczy wpatrywały się uważnie w Aszritę. Jej oczy były jednolite, nie miała źrenic, tęczówek itp. Bardzo różniły się od ludzkich. Miała tylko taką drobniutką siateczkę, niemal jak u owada.
Jej twarz była czerwona, w różnych odcieniach a tu i ówdzie dostrzec można było ślady niebieskiego. Z daleka wyglądały one jak tatuaże, ale to była jej naturalna skóra. Vossianie już tak mieli.
Ubrana była w elegancki, idealnie na nią skrojony żakiet, na pewno bardzo drogi. Obok niej wisiała kula, podobna do zdalniaka - obracała się spokojnie.

W istocie wygląd Morrigan nie przerażał, jedynie jej oczy były osobliwe. Ale tak wyglądała normalnie, egzotycznie można powiedzieć. Przedstawicieli jej rasy nie spotykało się w ogóle poza jej rodzinną planetą, przynajmniej obecnie.
- Proszę podejść, nie nie będziemy przecież do siebie krzyczeć przez cały gabinet
Odpowiedziała uprzejmie i z uśmiechem. Jej głos miał nieco metaliczne, droidzie brzmienie, zupełnie inne niż te z różnych holonetowych wywiadów. To był jej naturalny głos. Na potrzeby wywiadów czy oficjalnych spotkań modulowała swoim głosem tak, by brzmiał po prostu po ludzku. Używała do tego nieco Mocy. Jednak na potrzebę ich spotkania porzuciła tą maskę.
- Może zechce się pani czegoś napić? Mam dosyć duży wybór. SIRI?
Skinęła nieznacznie w stronę zdalniaka, który przeleciał nad biurkiem i zatrzymał się jakiś metr od huttki, po czym zaświecił się jasno. Po chwili kulka znalazła się w centrum holograficznej projekcji kobiety. Ta również nie wyglądała normalnie - jej cyfrowe ciał zbudowane było z milionów poruszających się cyferek.
- Witam serdecznie, proszę sobie wybrać rodzaj trunku
Ten głos był praktycznie identyczny z tym z windy. Wirtualna SIRI uniosła rękę i nad nią pojawił się ekran wyświetlający po kolei wizerunki wszystkich dostępnych trunków.

Wirtualna postać pstryknęła tylko palcem a wizerunek Ithoriańskiego perłowego likieru zalśniła potem zniknął. Droid, który do tej pory stał przy drzwiach ruszył w ciszy w stronę jednej z szafek stojącej przy regałach z książkami.
Tymczasem Morrigan nieco bardziej odprężyła się w swoim fotelu. Prawą rękę oparła o podłokietnik a dłoń przyłożyła do policzka. Lewą dłonią zaś spokojnie bębniła o blat swojego biurka.
- Miło mi panią poznać
Odparła Morrigan. I chociaż w duszy nie cierpiała hutów a ich widok napawał ją obrzydzeniem, to jednak te wszystkie myśli i odczucia zachowywała dla siebie. Niemal jak Jedi kontrolowała swoje emocje. Jej osobiste antypatie nie miały znaczenia, o ile dana osoba była dla niej przydatna. Dawno temu Morrigan nauczyła się, że warto się poświęcać dla osiągnięcia celu. To było jedno z tych pomniejszych poświęceń - bardziej osobistych.
- Moja asystentka, SIRI...
Vossianka niedbałym gestem dłoni wskazała na lewitującego spokojnie zdalniaka. Projekcja już zniknęła.
- Przysłuchała się pani rozmowie z dyrektorem Kheynem. Zainteresowała ją wzmianka o jedi... i nie ukrywam, że mnie również ta kwestia nurtuje. Proszę się więc rozgościć i opowiedzieć o tym osobniku
Kolejnym ruchem dłoni wskazała na droida, który właśnie podszedł z tacką, na której stałą butelka i na prawdę spora szklanka. Taka dla hutta.