Star Tales - gwiezdne opowieści...

Zanim się weszło, restauracja prezentowała się niesamowicie, och ach i na pewno wysoka klasa. Oświadczenia i certyfikaty w witrynach, szyby typu weneckiego – z ulicy lustro, z lokalu szyba, czyste jak łza wszystko, nowe, wyremontowane, wentylatory w ścianach, pięknie.
Kiedy weszło się do srodka czar pryskał – jeśli się nie było akurat rodzicem czegoś zbyt małego. W środku może i nie było jakiejś masakry a lokal wyposażony był w sprzęt najwyższej klasy to jednak...
Przede wszystkim zapaszek – mimo pracujących ciągle dziesiątków wentylatorów i odświeżaczy – czuć było to, co robi się na kilkunastu stołach do przewijania – jedynie kilka metrów oddalonych od stolików przy których się je.
Wszędzie były bobasy. Wózki, nosidełka, łóżeczka nawet – i wysokie krzesła przy stolikach. Było głośno, bo dzieci piszczały, głównie wymuszając coś na rodzicach, bo ze im źle to na pewno nie, wentylacja szumiała a puszczane gdzieś w tle dziecięce utwory miały to wszystko zagłuszać.
Kelnerki chodziły w tradycyjnych strojach niań takich jak w starych filmach.
T'kul miał racje. Tu nie wolno pierdnąć. Lepiej tez nie ziewać, bo może się okazać, że ma się ubytki w uzębieniu.
Za lada uwijała się jedna „niania”.
- W sprawie pracy pan? Tak, tak, bardzo proszę na zaplecze, tam koło ubikacji wejście dla personelu i dalej na lewo – wskazała, mówiac szeptem. Matki owszem, patrzyły na T'kula jak na ciekawostkę, bo facet, bo oryginalna rasa, może miały nadzieje ze zaraz jego żona z ich dzieckiem wejdzie, jednak większość patrzyła z obawą – nie chciały tu samotnych mężczyzn. A może zboczeniec, kto wie.
Dlatego tez szybko, dyskretnie zabrano ten ewenement na zaplecze. Po przejściu na zaplecze po prawej była kuchnia a po lewej zamknięte drzwi. To chyba tu.

Warto nadmienić ze tu nawet deska sedesowa miała wzory w jakieś uśmiechnięte motylki i postaci z bajek dozwolonych do lat dwóch. Dorosły normalny facet dziwnie czuł się w  takim kibelku.
- Proszę wejść – zawołał zza drzwi delikatny, bardzo sympatyczny śpiewny kobiecy głos. Kiedy T'kul wejdzie, ujrzy schludny pokoik typu gabinet – oczywiście z odpowiednimi motywami wszędzie, stoliczek mocny, gustowny, całkiem spory, kupiony zapewne jako piekny mebel, ale zeszpecony „klimatem”. Za stołem niczym zielonobrazowa góra wznosiła się sylwetka huitta. Huttcicy? Bez znaczenia, to obojnaki. Huttowi prowadzącemu taki biznes bardziej jednak „opłacało się” mieć osobowość kobieca, to zachęca.
Hutt był niewielki i niespasiony jeszcze, ale świeże rozstępy dobitnie świadczyły o tym, ze interes przynosi zyski.
- Witam pana, pan w sprawie pracy?  -huttcica miała naprawde piękny, słodki głos. Kwintesencja głosu matki. Miałą tez delikatny makijaż i doklejane rzęsy, pomalowane usta a na nadgarstkach bransoletki tak kolorowe, jak cała ta restauracja.

Czy zauważyła obrzydzenie T'kula – trudno powiedzieć, ale nawet jeśli, to nie zareagowała. Żabie usta podnosiły się na końcach w całkiem ludzkim uśmiechu. Nie dla każdego musiała być brzydka, niektórzy lubią takie... kolorowe. A ona ewidentnie była pod kolor lokalu.
- tak, tak, wiem, proszę o pańską książeczkę zdrowia... – Żadne tam CV, kogo to obchodzi, do zmywania? Czy magister, czy łopaciarz wszystko jedno, byle książeczka zdrowia aktualna i żeby w niej nie było za wiele napisane.
Oczywiście rekrutacja zaczęła się już dawno. Jak tylko T'kul wszedł. Jak wszedł, jak wygląda, czy zdrowo, czy schludnie, czy czysto. Na razie – szło dobrze, bo ubrał się odpowiednio, zadbał o zapach i mimo że chudy, to raczej krzepki. Tacy dobrze pracują.

Huttka porwała książeczkę w łapki, jakby była ze złota. Obejrzała, ale najpierw z wierzchu, czy jest czysta, nie ma śladów tego, ze kiedykolwiek trzymały ją ręce chorego, czy z krwią chociażby. Z zewnątrz jednak nieźle wyglądała, a na pewno jeśli zajrzy do środka i zobaczy wiek.
- O, jesteśmy rówieśnikami – zauważyła, nie podnosząc jednak wzroku na T'kula. Oglądała dalej, dokładnie, sprawdzała datę każdej pieczątki, zapisane leki, nazwiska lekarzy. Wszystko, nawet załamania kartek.
- Nie ma pan nazwiska? Trzeba będzie wyrobić, to źle wygląda na sprawozdaniach...
jeśli zostanie T'kul zatrudniony, nie będzie zmuszony do oglądania szefowej na co dzień. Taki hutt już ma zazwyczaj kilka biznesów i niezły domek, nie musi siedzieć kilku godzin w  jednej restauracji i pilnować pracowników. Z reszta – nie lubiła tu być, śmierdzi tu niemowlakami. Miała tu menadżera, ale widać rekrutować lubiła osobiście. A bo i to był bardzo młody hutt,w  tym wieku jeszcze się boi działać niezgodnie z prawem na większą skale.

Kiedy T'kul odezwał się takim a nie innym tonem, spod różowych powiek strzeliło w niego spojrzenie zimne jak święta na Hoth.
- Proszę... wyrobić... nazwisko... – ona z kolej sykneła jak do jakiegoś niedorozwoja. Nie obchodziła jąani przeszłość T'kula, ani tradycja, ani to ze jest jedynym T'kulem na Coruscant, a już na pewno jedynym T'kulem pauaniniem. Ma mieć nazwisko, bo jej tak wygodniej do papierologii.
- To nie jest odpłatne na Coruscant. Na pana miejscu zaczęłabym martwić się sobą, a nie urzędnikami.

Nie chodziło tu o prowokowanie, pracownik na zmywaku nie musiał przechodzić jakichś wymyślnych testów charakteru, choć oczywiście zachowanie T'kula dużo o nim mówiło. Bardzo dużo.
Książeczka została niedbale rzucona na blat.
- Zatem żegnam – żaba uśmiechnęła się słodko. W tej rekrutacji ważny był jeden dokument – książeczka zdrowia, tego nie można było zepsuć. T'kul zaś był wybitny – potrafił dać dupy w każdej sytuacji. Może czas pomyśleć o zostaniu prostytutką?

Żabie powieki drgnęły, kiedy T'kul użył Mocy. Widać było, ze się nieco wystraszyła. To był młody hutt, jeszcze tak dobrze nie panowała nad sobą.
- Nie zmienię zdania. Do widzenia  -ale i tak zaświergotała za nim słodko,a  kiedy wyszedł, dało się słyszeć charakterystyczne trach trach zamka. Az dziw jak szybko taki hutt potrafi podpełznąć. Wprawdzie jakby T'kul chciał ją zaatakować, to drzwi by go nie powstrzymały, ale – to był też odruch. A kolejny na pewno wzywanie ochrony.
Tak czy siak, T'kul spieprzył najlepsza okazje swojego życia.