Star Tales - gwiezdne opowieści...

Był wczesny ranek. Leri miała już za sobą sesję medytacyjną z Mini po której rozstały się. Jej padawanka udała się do swojego dawnego (póki co) mistrza Maca. Chciała go po prostu odwiedzić, chociaż zabraczka i tak wiedziała, że ten wykorzysta tą okazję by jej czegoś nauczyć. Ogólnie póki co dzielili się wspólnie obowiązkiem nauczania młodej twi'lekanki. Leri w ogóle nie przeszkadzało to, że ktoś jeszcze nadzoruje proces szkolenia.
Mając chwilkę czasu postanowiła udać się do sali treningowej, by poćwiczyć w spokoju. Z reguły przychodziła tutaj wraz z Mini, by ją nauczać, jednak taka chwilką dla siebie dobrze jej zrobi.
Na szczęście sala była pusta, więc Leri zajęła miejsce w centralnej części komnaty i przystąpiła do rozgrzewki, czyli gimnastyki. Zaczęła spokojnie rozciągać swoje mięśnie. Na początek proste figury, które każdy mógł wykonać, jednak w miarę ćwiczenia zaczęła wykonywać co raz bardziej skomplikowane elementy, które wymagały już tygodni, jeśli nie miesięcy aktywnych treningów.

Gdy T'kul wszedł do sali to zastał Leri pogrążoną w wykonywaniu serii skomplikowanych figur gimnastycznych, które z boku mogły przypominać jakiś egzotyczny taniec. Ona sama miała zamknięte oczy - w całości skupiona była na wykonywaniu ćwiczenia. Było to bardzo trudne i wymagało sporego skupienia. Nie zareagowała więc od razu na słowa pau'ana, ale na pewno go zauważyła.
W końcu po jakieś minucie skończyła. Oddychała nieco ciężej, ponieważ ta gimnastyka była bardzo wyczerpująca, co też było widać po jej stroju. Koszulkę miała przepoconą, zaś z twarzy powoli spływały drobne kropelki potu, które starła pojedynczym ruchem ręki. Dopiero wtedy spojrzała na T'kula, nico tylko zaskoczona.
- Cześć
Powitała go wesoło a potem ręką sięgnęła za plecy, by przewiesić sobie przez ramię długi warkocz blond włosów. Sporo kosmyków wyrwało się z tego schludnie zaplątanego pasma, ale szybko zabrała się do ich poskromienia.

Leri nie przerywała poprawiania warkocza. Rzuciła tylko okiem na stojak, z którego po chwili poderwała się rękojeść ćwiczebnego miecza. Zmarszczyła nieco czoło ale nie skomentowała tego "lenistwa" T'kula. Zamiast tego tylko uśmiechnęła się do niego przepraszająco.
- Niestety masz dzisiaj pecha. Mój "miecz" trzymam tutaj
Kciukiem sięgnęła za skraj koszulki i wyciągnęła spod niej pasmo cieniutkich rzemyków, do których przymocowany był malutki zielony kryształ z białymi żyłkami. Od razu było widać oraz czuć, że to kryształ związany z Mocą.
- Poza tym i tak kiepski był ze mnie szermierz. A tak w ogóle to jestem Leri
Przywitała się z nieznanym jej jeszcze Jedi, kończąc zaplatanie warkocza, który po chwili swobodnie opadł wzdłuż jej ciała.

- To porozmawiaj z Rothem, z reguły po południu naucza adeptów szermierki. Mojej padawance również udziela lekcji
Poradziła mu uprzejmie. Na Coruscant co prawda było kilku Jedi, ale raczej trudno ich było zastać w Enklawie. Każdy miał swoje obowiązki. Jedni mieli misje, inni szkolili swoich padawanów lub nauczali młodzików. Leri dosyć nieźle orientowała się w grafiku poszczególnych rycerzy (a to dzięki przyjaźni z Aleise) więc mogła coś poradzić T'kulowi.
- Miło mi
Lekko mu się pokłoniła po czym znowu się uśmiechnęła. Tym razem nieco figlarnie.
- Można się rozruszać na wiele różnych sposobów nie tylko poprzez szermierkę...
I mówiąc to powoli odchyliła się do tyłu, wyciągając ręce do góry i wyginając plecy w łuk. Po chwili jej dłonie wylądowały na ziemi a nogi poderwały się do góry.
- Nie ćwiczyłam szermierki od lat. A właściwie od dnia ukończenia Prób.
Wciąż stojąc na rękach obróciła się w stronę pau'anina, Po chwili przeniosła ciężar ciała na prawą rękę a lewą uniosła do góry.

- Mordercze treningi...
Prychnęła cicho Leri odchylając prawą nogę w bok, a jej lewa noga wciąż była wyprostowana i skierowana do sufitu.
- Należy znaleźć równowagę a nie tylko trenować ciało. A co z duchem czy umysłem?
Chwilę tak postała po czym zgrabnie wylądowała na nogach i wyprostowała się. Znowu musiała się odwrócić, by móc spokojnie spoglądać na T'kula. Leri go nie znała, nie słyszała nawet o nim, więc o jego utarczkach z Radą też nic nie wiedziała. Ale gdyby tylko mogła odczytać jego myśli czy pragnienia to pewnie by podzieliła opinię Rady. Bo w końcu Jedi nie powinien szukać przygód, emocji, adrenaliny. A już na pewno nie starcia z Sithami.
- Skoro uszy masz za cienkie to trzeba by użyć tych patyków... znaczy się rąk
Odezwała się żartobliwie i wskazała na ramiona T'kula.
- Wystarczy trochę po pompować i będziesz biegać na rękach lepiej niż na nogach

Ostatnio edytowany przez Leri (2013-06-01 22:42:46)

Zabraczka pokręciła tylko głową w wyrazie niemej dezaprobaty. Połowę dnia T'kul katował się na sali ćwiczeń, potem katował się ćwicząc techniki Mocy. A to przecież nie o to chodziło. Samodoskonalenie się było ważne, owszem, ale to tylko jeden z elementów ścieżki Jedi i to wcale nie najważniejszy. Misje też nie. Pau'an siedział na tyłku i tylko czekał aż ktoś coś mu każe robić? Był wiec jak dziecko we mgle czekający na przewodnika, a przecież sam powinien poszukiwać własnej ścieżki.
- I co, tylko tyle? Siedzisz i ćwiczysz?
Obserwując zaś jego popisy tylko lekko się uśmiechnęła. Sama też przed chwilą wykonywała podobne akrobacje, chociaż to był element jej systemu treningowego.
- A więc jednak. I co, uszy wytrzymują?
Zażartowała z T'kula po czym wróciła do swojego rytmu ćwiczeń. Złączyła ze sobą dłonie na wysokości mostka, pochyliła głowę i zamknęła oczy, skupiając się na swoim rytmie oddechu.

Usłyszała odgłos upadku, ale nie przejęła się nim. Miała w końcu do czynienia z dorosłym facetem, Jedi w dodatku. Uznała, że ktoś taki potrafi o siebie zadbać, zwłaszcza ze to była sala treningowa w której podobno spędzał sporo czasu.
- Ciężko znaleźć własną drogę poświęcając cały wolny czas na ćwiczenia
Odpowiedziała spokojnie i to w stylu w jakim zazwyczaj pouczała Mini, co ją zaskoczyło. Ale nie na tyle by przerwać swoje ćwiczenie. Chwilę koncentracji miała już za sobą i rozpoczęła kolejną sekwencje tańca, będącego zarazem i egzotyczną sztuką walki, którą poznała na jednej z odwiedzonych przez siebie planet.
- Korepetycji? W jakim zakresie?
Leri "tańczyła" pośrodku sali z zamkniętymi oczami. Każdy jej ruch był płynny i pełen gracji. Ani na chwilę się nie zawahała ani też nie przerwała swojego treningu.