Star Tales - gwiezdne opowieści...

Dalsza wędrówka upływała dosyć spokojnie. Rurociąg co prawda wznosił się powoli, ale kat nachylenia nie był aż tak spory, by utrudniać poruszanie się. Dno rury było w większości suche, tylko miejscami gdzieś leżała jakaś stara, zaschnięta kałuża chemicznej mazi.
W świetle latarek można też było dostrzec, że w niektórych miejscach na ściankach rdza została wydrapana - coś musiało stosunkowo niedawno tutaj jeździć - najprawdopodobniej wózek techniczny. Niższy odcinek rurociągu pokryty był miejscami pajęczyną - tutaj niczego takiego nie było.
W pewnym momencie przed nimi pojawił się odcinek bez większych śladów rdzy - ktoś tam miał postój.

Skaner miał utrudnione zadanie - coś w tym rurociągu zakłócało sygnał. Był on bardzo niewyraźny i łatwo można go było przegapić, ale nauczeni poprzednim doświadczeniem funkcjonariusze CSB powinni się domyślić, że coś jest nie tak.
Dokładny skan ujawni przed nimi skomplikowane detektory ruchu zainstalowane w tym nieco czystszym odcinku rury. Co prawda żadnego materiału wybuchowego nie było ani laserów - jednak mógł to być tylko czujnik. Lub też mógł on coś przywoływać.
Deinstalacja tego systemu ponownie trochę potrwa, ponieważ tym razem urządzenia były dobrze ukryte i najpierw je trzeba było znaleźć.
Ukryte były w ściankach rury i to w tych odcinkach przysypanych rdzą. Czyste odcinki robiły za zmyłkę i aktywowały czujniki.

Niestety od ich strony gniazda żadnego nie było. Można było tylko próbować przy samych czujnikach, a to było niebezpieczne. Ci, którzy instalowali ten system pewnie zostawili sobie małą furtkę do dezaktywacji - ale ona znajdowała się w odcinku od strony fabryki, a CSB przychodziło od strony oczyszczalni - a więc wejściem dla intruzów. Musieli więc zaryzykować i próbować znaleźć port przy czujnikach. Lub wyciąć sobie wyjście w rurze i próbować pójść górą.

Wycięcie wyjścia trochę potrwa - blacha była dosyć gruba i wykonana z dobrego materiału. Na ich szczęście miejscami była osłabiona i to tam mogli ją wyciąć, chociaż to też trochę potrwa.
Czas płynął nieubłaganie a pobyt w tym smrodzie mógł w końcu powodować lekkie bóle głowy, zawroty i mdłości. Na szczęście wycięcie fragmentu rurociągu doprowadziło powiew świeżego (jak na ich obecne standardy) powietrza.
Po wychyleniu się przez otwór w górnej części rurociągu zobaczą tylko kolejną plątaninę rur, kabli oraz ścian budynków. Do tego do ich uszu dobiegnie charakterystyczny coruscański hałas - odgłos tysięcy latających w powietrzu aerowozów.
Po szybkim rekonesansie okaże się, że ich pomysł był dobry - na zewnątrz po krótkim poszukiwaniu można było znaleźć owe czujniki, do których prowadził podpięty na dziko kabel. Był co prawda nieźle zamaskowany - ale oni wiedzieli czego szukać, wiec go znajdą. I po nitce do kłębka - trafią do portu.

Była to całkowicie słuszna postawa, bo już po chwili grzebania w oprogramowaniu Rico znajdzie awaryjne komendy, które w przypadku braku zasilania aktywują czujniki. Czyli ktoś by wiedział, że coś jest nie tak. A w tej rurze nie mieliby jak się bronić i zostaliby wystrzelani jak aldeerańskie kaczki.
Rico pracował bez wytchnienia, ale złamanie wszystkich zabezpieczeń zajęło mu prawie kwadrans. Ale w tym czasie reszta oddziału mogła odetchnąć, zregenerować siły. Po upływie tego czasu mogli ruszyć w dalszą drogę. To było ostatnie zabezpieczenie i trasa aż do włazu była już czysta - choć oczywiście ostrożności nigdy za wiele.
Właz znajdował się na suficie i zajmował całą jego powierzchnię. Niestety od ich strony nie było żadnego przełącznika - musieli wyciąć sobie drogę na zewnątrz.

Skanowanie ponownie było utrudnione ale w końcu znaleźli z boku osłabioną blachę i chyba co najważniejsze - kawałek wolnej przestrzeni. Wycięcie otworu trochę trwało, ale ostatecznie się udało. Mogli co prawda wysadzić właz - ale to by narobiło hałasu równo znacznego z zapukaniem do frontowych drzwi.
Wycięty fragment wypadł na zewnatrz a ich oczom ukazała się mała przestrzeń pomiędzy rurami. A nad nimi metalowa kratownica, którą na szczęście można było podważyć. Zostawiono ją tam zapewne, by móc dostać się do innych rur.
Po przeciśnięciu się przez te dwa otwory oddział Mavhonica mógł się rozejrzeć. Znajdowali się w starej przepompowni odpadów - tutaj zbiegały się rury ze wszystkich części fabryki. Było tu też sporo kabli, mechanizmów i małych dźwigów. Przy włazie zaś wisiał przerobiony droid techniczny, który stanowił paskudną niespodziankę - do jego korpusu przytwierdzono plazmowe palniki, które miały za zadanie oczyścić cały rurociąg z nieproszonych gości. Gdyby któryś z antyterrorystów uruchomił czujnik zostałaby z nich mokra plama.

W przepompowni póki co panował spokój, ale nigdy nie wiadomo czy ktoś nie przyjdzie tutaj by skontrolować stan zabezpieczeń - lepiej było poszukać kryjówki. Tak na wszelki wypadek.
Hakkim odezwał się po chwili a jego głos wymieszany był z szumem zakłóceń. Ledwo co się łączyli.
- Jesteście na najniższzszszsszym... oziomie. Ten... acker potrzszszszeboooo wać będzie sporo... nergi. Nie... łamujcie się do... emów, znaj... was. Ricko ma sk.... ner. Niech poszuuuuka koncentr.... nergi.
Polecił im policjant siedzący sobie w bezpiecznym miejscu. Pełnił jednak rolę ich mózgu - ktoś musiał ich właściwie kierować.
- Possszzzukajcie też kab... li światłowo... dowych. By atak... ować różne cele potrszszszebny jest najlepszszsz dostęp do holon.... tak go znaj... dziecie. Po kab... .