Star Tales - gwiezdne opowieści...

Poranki Artrusa zazwyczaj były nudne, ciężkie wstawanie, ogarnianie się, śniadanie a następnie szperanie za jakaś robotą. Czasem coś podłapał, czasem nie. Urok wolnego najemnika. Dzisiaj jednak zaskoczyła go wiadomość od komendanta Mavhonica. Mimo że się znali to jednak rzadko się kontaktowali. Jeden drugiemu czasem pomagał, czasem pogadali, coś wypili i to było tyle. Dlatego też od razu umysł Mandalorianina zaczął kombinować nad tym, o co też może chodzić.
Po ogarnięciu się stawił się w wyznaczonym miejscu, przy stoisku wędkarskim i czekał. Ubrany był po cywilnemu, w skórzaną kurtkę, pod którą ukrywał mały pistolet blasterowy a do tego nóż w rękawie. Do tego ciemne spodnie i biały podkoszulek. Blizny zamaskował specjalnym makijażem, więc nie było ich widać. Czekał na bardzo charakterystyczną sylwetkę Mavhonica.

Faktycznie wypatrzył go dosyć szybko, ciężko go było przegapić, zdecydowanie górował nad innymi. Artrus jednak poświęcił swą uwagę witrynie ze sprzętem wędkarskim i poczekał aż Jena nadejdzie.
W centrum panował jak zwykle mały tłok. Co prawda nie było tak źle, że nie dało się swobodnie przejść, ale korytarze pustkami nie świeciły. A to Mando uznał za okoliczność sprzyjającą, bo im więcej osób tym mniejsze prawdopodobieńśtwo, że ktoś będzie się im przyglądał. W tłumie własna świadomość jakoś się rozpływała.
- Nie bardzo, kiepska przynęta. Szukam nowej
Odpowiedział na powitanie i uścisnął wielką, gadzią łapę. Następnie spojrzał na jej właściciela. Sam nie był niski, jednak w porównaniu do Mavhonica to na takiego wyglądał. Musiał zadzierać głowę do góry, by móc spojrzeć rozmówcy w oczy.
- A więc?

Bez słowa odebrał płytkę z danymi i sięgnął po swój cyfronotes. Jeden z nowszych modeli trzeba dodać, Artrus oszczędzał na takich luksusach jak mieszkanie czy aerowóz, ale na sprzęt o przeznaczeniu bojowym (lub taki służący do zdobywania informacji) nigdy nie szczędził środków. A porządny i niezawodny cyfronotes czy komunikator to podstawa.
Zdjęcia szybko wgrał na swoje urządzenie i przejrzał je pośpiesznie. Wyraz jego twarzy nieco się zmienił, z poważnej na bardziej ponurą.
- Cholerny kawał żelastwa... swego czasu chodziły plotki, że po niższych poziomach szlaja się jakiś czołg na dwóch nogach po spięciu w obwodach. To niby on? Zająć się nm?
Artrus pośpiesznie przemyślał sprawę i wnioski wysnuł może pośpieszne, ale przy tak małej ilości informacji chyba jedyne możliwe, przynajmniej jeśli chodzi o Mando. W przeszłości w końcu zajmował sę eliminowaniem podobnego "złomu".

Chętny jak chętny, do rozwałki to go za bardzo przekonywać nie trzeba było. Miałby jakieś zajęcie i w przyszłości mógłby liczyć na jakąś przysługę. Niestety niszczycielskie zapędy Artrusa zostały od razu zastopowane, nim w ogóle zaczął zastanawiać się nad sposobem eliminacji tej bestii.
- Przemytnik, tak?
Zacisnął szczęki i zaczął dokładniej wpatrywać się w te zdjęcie, starając się wyłapać jakieś szczegóły, które pomogą w identyfikacji twórcy tego droida, ale niestety niczego znajomego nie wyłapał.
- Więc chodzi o przemytnika... a okolicy wszyscy przemytnicy są na usługach. Nie słyszałem by ktoś nowy wszedł na rynek... mogę się pokręcić, popytać. Przycisnąć kogo trzeba. Pilna robota?
Kątem oka zerknął na stojącego obok Mavhonica. ta robota mu śmierdziała i to bardzo. Więc był chętny się tego podjąć, ale to kosztowało, bo zapowiadało się na prawdziwe brodzenie w szambie.

- Niekoniecznie, sprytny i obrotny dałby radę takiego przewieźć. Ale raz.
Mavhonic jako oficer porządkowy nie znał wszystkich sztuczek przemytników. Artrus nieco liznął ten temat i generalnie domyślał się, że jeden na prawdę dobry szmugler dałby radę przewieźć takiego droida. Ale opcja z szajka była bardziej prawdopodobna.
Mando podrapał się po brodzie prawą ręką, lewą zaś schował swój cyfronotes do kieszeni. Rozmyślał nad tym problemem... prawdziwa zagadka. To lubił.
- To pewne że przewiozą kolejnego czy tylko zgadywanie? Muszę wiedzieć za czym się rozglądać. Czy za obrotnymi przemytnikami od kontrabandy czy... no bez pierdolenia, mam szukać tutaj Sithów?
To ostatnie słowo wypowiedział co prawda bardzo cicho, jednak ostrzejszym tonem.  No i jedynie te dwie grupy mogły sobie pozwolić na przemycanie droidów. Ktoś pokroju Morrigan, albo właśnie zwolennicy Imperium.
- Jek chcesz to mogę spróbować załatwić ci wizytę u niej. Ja do niej nie wpadnę by pytać o droidy bojowe bo z miejsca mnie sprzątną jeśli to ona. Ciebie będzie respektować. Nikt sobie w gniazdo srać nie będzie zabijając komendanta CSB
Do końca to nie była prawda, ale taka wizyta mogła podziałać zbawiennie na ich małe "śledztwo". Bo jeśli to Morrigan to przestraszy się węszącego CSB a wtedy łatwo o wpadkę.

- Czyli jedyna poszlaka to droid a raczej biodroid lub cyborg, do tego wadliwy... pięknie kurwa, pięknie. Da się go chociaż przesłuchać? Albo kogoś z jego otoczenia?
No najlepiej uderzyć od razu do samego winnego, może coś pamięta, może ma coś w banku pamięci. Imiona, miejsca... cokolwiek. Jakiś punkt zaczepienia, bo takie poszukiwanie na ślepo było bardzo trudne. Co prawda Artrus lubił wyzwania, ale skoro czas się liczy to pomoc by się przydała.
Następnie spojrzał na Jenę nieco gniewnie, przymrużając oczy.
- Naturalnie, nie musisz mnie pouczać, wiem co robię. Fakt nienawidzę tego ścierwa, ale aż taki zapalczywy nie jestem by od razu na grube ryby się rzucać.
Odzywała się w nim jego duma Mando, która już kilkakrotnie wpędziła go w kłopoty. Ale tego zbytnio nie dało się zmienić, chociaż Artrus starał się nad tym panować. Zaś prezent wywołał u niego lekki uśmiech i rozchmurzenie twarzy.
- No no no... hojnie. Czuję że to grubsza afera, ale to nie rozmowa na takie miejsca. Pociągnę za sznurki, postaram się załatwić ci audiencję u tej suki. Jest bardziej niedostępna niż senator w tym grajdołku

- Dużo mi to mówi. W ogóle nie lubię insektoidów. Dogadaj się z takim co ma czułki, oczy jak spodki i gada niewyraźnie.
Artrus nigdy nie twierdził, że nie ma uprzedzeń do innych ras. Większość tolerował, innych nie lubił. Jak to zwyczajny człowiek. Ktoś, kto uwielbiał wszystkie paskudztwa tej galaktyki był dla niego dziwolągiem.
- Spokojnie... nie chciałbym by ktokolwiek kupił takie potworki, bo jeszcze by je ktoś obrócił przeciwko mnie. Wiem, wiem... paranoja
Sam doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jest paranoikiem. Wszędzie szukał podsłuchów, kamer, nowo poznaną osobę traktował jako potencjalnego wroga. O i to mu o czymś przypomniało. Gdy pijany wracał z jednej takiej eskapady zrobił zdjęcie jednemu takiemu. A teraz przydałaby się taka mała przysługa od stróża prawa. Wyciągnął więc ponownie cyfronotes i odpalił to zdjęcie. Nie było ono zbyt dobre a raczej korzystne, bo pijana morda Shey-ola trochę odpychała. Ale pokazał to Jenie.
- Kojarzysz gościa? Ostatnio jakoś się na niego napatoczyłem i skończyliśmy pijąc razem w jednej melinie. Sprawdziłbyś go w tej waszej bazie anych przestępców? Tutaj nikt go nie zna... wariat, ale może udawać
Cóż, teraz w pełni ujawniała się paranoja Artrusa, skoro kompana od kieliszka sprawdza i to u CSB.