Star Tales - gwiezdne opowieści...

Nie trzeba się było bać, że się wypadnie. Barki były zabezpieczone prostymi polami siłowymi, które zapobiegały wypadnięciu. Po aktywacji nie przepuszczały żadnego ciała stałego czy ciekłego. Nie chroniły oczywiście przed atakami blasterowymi.
Takie pola były standardem na barkach. Musiały być, inaczej taki przelot byłby ryzykowny, Sisco nie miał się więc czego bać, jednak nadmierny entuzjazm mógłby zakołysać barką, co by było troszkę niebezpieczne.
Jego pozycja była bardzo bezpieczna, bez problemu mógł oglądać wieżowce oraz majaczące w oddali niższe budynki, bo przednia część barki była przeszklona (wzmocnione szklane płyty - można było po nich skakać i nie pękną).
Leri cierpliwie i uważnie dokarmiała Sisca, starając się nie zasłaniać mu widoku. Po pierwszej parówce przyszedł czas na drugą, a potem na trzecią. Resztę zaś schowała na później, tak na wszelki wypadek.

Zauważyła, że ta trzecia parówka to już zbyt wiele, ale skoro ją zaczął i jakoś memlał to mu ją cierpliwie trzymała.
W pewnym momencie faktycznie w oddali widać było budynek Senatu - w końcu była to jedna z najbardziej rozpoznawalnych budowli na Coruscant. Obok Pięćsetki oraz Świątyni Jedi, która obecnie popadała w co raz większą ruinę, zasłoniętą przez hologram.
- Masz dobry wzrok Sisco, to Senat. Ale nie tam lecimy... za chwilę zobaczysz coś jeszcze. Popatrz tam, za tymi budynkami to będzie
Leri wskazała mu kierunek i oboje cierpliwie czekali, aż podlecą bliżej. I w końcu ich oczom ukazał się szereg szklanych kopuł.
- O widzisz tam? To Ogrody Botaniczne Gwiezdnej Kopuły. Mają tam dziesiatki tysięcy różnych roślin z całej Galaktyki. Można je podziwiać nie odlatując stąd... kiedyś cię tam zaprowadzę na małe zwiedzanie. Albo poproś twoich nowych rodziców
Z uśmiechem poklepała go po boku a potem wytężyła wzrok szukając czegoś jeszcze. W końcu pokazała mu coś bliżej Senatu
- O a tam masz plac pomników a obok Muzeum Galaktyczne. Tam podlecimy i sobie pooglądamy, dobrze?

Leri też się na chwilę zagapiła, dlatego też parówka wypadła z jej ręki, co ją zdziwiło. Zawsze była nadzwyczaj zręczna i to nie tylko dzięki samej Mocy. Po prostu sporo ćwiczyła, bo skoro nie używała miecza świetlnego to musiała jakoś sobie radzić. Więc trenowała gimnastykę, tańce i różne wersje parkouru. Więc utrata parówki była zaskoczeniem. Chciała ją schować, ale Sisco ją przyłapał i zaczął się wkurzać. Niezrażona zabraczka podniosła ją a potem niestety dla Sisca - schowała ją.
- Wybacz, pobrudziła się...
Co prawda ona się takimi kwestiami nie przejmowała - na dzikich planetach jadła nieprzetworzone jedzenie, często owoce czy warzywa prosto z ziemi. Jej organizm się uodpornił na różne bakterie i jej to nie szkodziło. Ale Sisco przez długi czas jadł tylko przetworzoną żywność, czystą i przygotowaną. Jemu by to mogło zaszkodzić.
- Nie denerwuj się... za niedługo podlecimy do placu pomników, tam pooglądamy je i może do muzeum pójdziemy
Poklepała go na pocieszenie po boku a potem zerknęła na zbliżajacy się budynek muzeum.

Leri szybko o parówce zapomniała, po prostu włożyła ją w jedną z wewnętrznych kieszeni płaszcza. Opłacało się nosić coś takiego ,zawsze coś można było schować lub ukryć.
- W Muzeum są różne rzeczy związane z historią. Jakieś stare pomniki, czasem obrazy przedstawiające coś ważnego, stare bronie, naczynia, czasem kości. Wszystko co związane jest z historią danego miejsca. A to muzeum do którego lecimy dotyczy historii Galaktyki, więc będzie tam sporo różnych rzeczy
Nie wiedziała czy Sisco miał już jakiś wstęp do historii, więc dla niego mogło to być trochę trudne do ogarnięcia, ale zaczną od takich prostych ścieżek, nic skomplikowanego i niezwiązanego z polityką czy wojnami. A tego niestety sporo tam było. O ile dobrze pamiętała był tam też zakątek poświęcony Zakonowi Jedi, co mogło Sisca zainteresować.
- Wpuszczą wpuszczą, nie na darmo chyba ubierałam te szaty, co?
Wpuszczenia ich była pewna - wizerunek Jedi robił swoje. Gdyby była po cywilnemu to by mogły być problemy - przez Siscową powierzchowność. Mimo posiadania obywatelstwa uprzedzenia pozostawały, a poza tym był nieletni według dokumentów, co już w ogóle wszystko utrudniało.

- Oczywiście, że nie
Zaśmiała się cicho na tą myśl, ale potem przyszła mała refleksja. Czy Sisco wie cokolwiek o Jedi? Bo do tej pory ją widywał po cywilnemu a Jamesa w garniturze jako doktora. Więc nie mógł wyciągnąć właściwych wniosków. Coś tam o Mocy wiedział, bo się nie bał gdy jej używali.
- Powiedz mi Sisco, co wiesz o Jedi? Nie musisz się krępować, mów wszystko a ja ci to wyjaśnię, dobrze? Będziesz się potem mógł pochwalić kolegom, że z zwiedzałeś muzeum z Jedi
Dla małych dzieci to będzie pewnie spore wyróżnienie, bo w holonecie było pełno bajek czy filmów właśnie o Jedi, którzy ratują galaktykę, walczą ze złem i tak dalej. Uproszczona wersja, w sam raz dla dzieci.

Wysłuchała opowieści Sisca w skupieniu i ogólnie miał rację - Jedi byli od spraw beznadziejnych. Jeśli lokalne służby sobie nie radziły to często właśnie wysyłano Jedi do pomocy, bo ci mieli Moc i ogólnie mogli więcej. Trzeba było jeszcze tylko trochę to doprecyzować, bo Zakon w oczach Sisca wyglądał jak zwyczajna praca.
- Dokładnie. Jedi są od spraw beznadziejnych... ale tych na prawdę poważnych. Przykładowo, gdybyś poważnie się z kimś pokłócić to dzwoni się po CSB. Albo jakby ktoś cię okradł, to też po nich dzwonisz. Ale gdyby np jakaś planeta nie umiała się dogadać z drugą, to wtedy woła się Jedi. Rozumiesz? Chodzi o wielkość sprawy. Bo Jedi tak na prawdę jest malutko, kilka tysięcy i jeśliby ich podzielić na planety to ledwo wyjdzie może jeden na planetę. Więc musimy się zajmować takimi poważnymi sprawami. I z tego powodu Zakon, czyli organizacja skupiająca Jedi, ma szczególne uprawnienia. Na przykład, jeśli gdzieś przylecimy i chcemy rozwiązać jakąś sprawę to możemy rozkazywać takiemu CSB albo nawet i wojsku. Możemy też wszędzie wejść. Porównując do schodów lub drabiny. My jesteśmy dosyć wysoko a takie CSB niżej.
Leri miała nadzieję, że Sisco zrozumie jak wysoką pozycję w społeczeństwie zajmują Jedi. Czyli szczytową, co niestety nie wszystkim się podoba... Ale takie życie w Zakonie miało sporo minusów.
- Inną sprawą jest to, że za tą pracę nie dostajemy pieniędzy. Nic a nic. Ja nie mam swojego mieszkania, swojego aerowozu, nic. Tylko szatę i tyle. Nie mogę też decydować gdzie chcę lecieć. Dostaję taki rozkaz i lecę tam, zajmuję się sprawą a potem znowu kolejny rozkaz i znowu lecę. Wielu Jedi jest w takiej ciągłej drodze, rozwiązujemy problemy i lecimy dalej to robić. Czasem nam dziękują, czasem nie. Ale takie jest nasze życie i ja je lubię

No można było to uznać za pracę - w wersji bardzo uproszczonej. Jednak istniały różnice - brak wolnych dni, brak wynagrodzenia, odejście nie było takie łatwe. To było raczej powołanie, ale na potrzeby rozmowy z Sisciem Leri przyjęła tą definicję pracy. Łatwiej było po prostu wszystko tłumaczyć.
No i jak się spodziewała w końcu wypłynął temat Jamesa, który niestety nie był przykładem typowego Jedi.
- Bo James to nie jest taki zwykły Jedi. On ma... dwie prace. W Zakonie i na Uniwersytecie i nie uczy tam niczego związanego z Jedi. Ale takich jak on jest niewielu... właściwie to tylko James dostał pozwolenie na zwyczajną pracę. A mieszkanie ma, bo nasz główny dom - Świątynia Jedi została parę lat temu zniszczona przez Sithów. Takich bardzo złych Jedi którzy nie pomagają innym tylko ich krzywdzą
Temat Sithów był bardzo poważny i o nich trzeba w końcu kiedyś powiedzieć Siscowi. By uważał na nich, bo może i na Coruscant ich teraz nie ma, ale w przyszłości to nigdy nie wiadomo. Czasy były bardzo niepewne.
- Bo zazwyczaj któraś z nich prosi nas o pomoc. I nie chodzi mi tutaj o planety jako o skorupę, tylko o ludzi co tam mieszkają. My Jedi jesteśmy bezstronni, nie popieramy od razu któreś ze stron tylko szukamy rozwiązania, które zadowoli wszystkich. Dlatego nas proszą o pomoc
To było trochę trudne do pojęcia, fakt. Leri starała się to wyjaśnić jak najprostszym językiem, ale niestety do pewnych pojęć trzeba dysponować jakaś większą wiedzą.

Poklepała go czule po boku. Domyśliła się, że nie bardzo to rozumie. Ale to były trudne sprawy, którymi nawet dorośli się nie interesują bo to dla nich za trudne.
- Dobrze... ale jeśli będziesz miał pytania, to zadawaj je śmiało. Postaram się wszystko wyjaśnić. To nic złego jeśli się czegoś nie rozumie. Ja sama często muszę pytać kogoś starszego i mądrzejszego o radę. Na przykład Jamesa.
Miała nadzieję, że skoro sama się przyzna do tego, że nie wie wszystkiego to Sisco troszkę chętniej będzie ją o coś pytał gdy czegoś nie będzie rozumiał lub wiedział.
Tymczasem powoli zbliżali się do głównego lądowiska przed placem pomników. Panował tam spory ruch, bo to była atrakcja turystyczna i udawał się tu każdy kto był tutaj pierwszy raz i chciał zwiedzać Coruscant.
- No już prawie jesteśmy na miejscu.