Star Tales - gwiezdne opowieści...

Morrigan była najważniejszym bossem coruscańskiego świata przestępczego. Osiągnęła tą pozycję w zaledwie kilka lat, eliminując po drodze co groźniejszych konkurentów, pozostałych zaś przekupiła lub zmusiła do współpracy. Przez ten czas musiała też znaleźć jakieś miejsca, gdzie mogłaby się spotykać z interesantami. Jej apartament automatycznie odpadał, bo to było jej sanktuarium, miejsce gdzie mogła w spokoju mieszkać. Nie chciała tam nikogo widzieć.
Przesiadywanie we własnych lokalach też odpadało. kiedyś to była dla niej codzienność, teraz jednak potrzebowała miejsc odpowiednich dla jej pozycji. I tak stała się właścicielką budynku, czy też wieżowca Tau'peri. Później zakupiła tą oto skromna posiadłość. Bez problemu mogła się tutaj spotykać z przeróżnymi petentami bez obawy o to, że ktos im przeszkodzi czy podejrzy z kim rozmawia. Podziemny wjazd do posiadłości znajdował się jakiś kilometr dalej, w dosyć ustronnym miejscu. Z resztą takich tuneli było aż troje. Wszystkie zbiegały się w jeden główny, by nie osłabiać zbytnio ochrony.

Dzisiejszego dnia Morrigan miała chwilę spokoju, więc opuściła swój gabinet (gdzie miała połączenie z własną siecią informacyjną i bazą danych), gdzie nad wszystkim czuwała sztuczna inteligencja SIRI. Wyszła do ogrodu, by nacieszyć się tą chwilą.

Oczywiście wiedziała o obecności Czerwonego Poranka tu w ogrodzie. Nie musiała nawet otwierać oczy by wiedzieć, gdzie jest. Wyczuwała go w Mocy. Potrafiłaby dotrzeć do niego nawet w największej ciemności. Nawet nie była zła, że tutaj leżał, bo zdawała sobie sprawę z tego jak funkcjonuje jego umysł. Odczytała go. Tak więc nie przejmując się nim podeszła do kamiennego murka, odgradzającego ogród od niewielkiego urwiska nad morzem. Spojrzała na wodę szumiącą pod nimi. To była jedna z niewielu pozostałości po pierwotnym krajobrazie Coruscant - samotne morze, raj dla turystów. Na plażach i nadmorskich ogrodach zawsze gromadziły się tłumy. A tutaj Morrigan miała piękne widoki i spokój. Dlatego tak naciskała właściciela hotelu na to, by jej ostatecznie sprzedał tą posiadłość. I tak ją już dostosowała do swoich potrzeb.
Co prawda nie korzystała z niej zbyt często - Czerwony Poranek najczęściej tutaj pomieszkiwał. Dla niego to było dobre miejsce, miał namiastkę natury. Tutaj też mogła go w spokoju szkolić.

Czyli był dokładnym przeciwieństwem Morrigan, która w ten sposób działała. Cały czas kombinowała, knuła, była jak żmija wiecznie gotowa by uderzyć znienacka i powalić przeciwnika swoim jadem. Przy czym względnie była pozbawiona jakiegoś silniejszego kręgosłupa moralnego. Czasem odzywały się w niej echa jej dawnej "ja", kiedy to jeszcze wyznawała jakieś zasady. Ale to było tylko czasem.
Vossianka stała przy balustradzie i obserwowała morze. Do jej uszu jednak dobiegały ciche tony melodyjnych pomruków szela. Zawsze wyostrzała Mocą zmysł słuchu, gdy tylko on był w pobliżu. Dzięki temu wiedziała w jakim jest nastroju. Czasem wykorzystywała przeciwko niemu tą jego zwierzęcą naiwność i niezdolność do przejrzenia, że jest przez nią zmanipulowany. Morrigan nie odbiła go z dobroci serca. Każdy jej czyn miał jakieś ukryte intencje, które miały przynieść jej zysk. Z Czerwonego Poranka miała zamiar zrobić obrońcę swego "stada". Do tej roli się nadawał. Wymagał tylko odpowiedniego treningu.
Po chwili spokoju nawiązała mentalną łączność z szelem, przesyłając do niego mgliste zapytanie o jego dzisiejsze samopoczucie. Korzystała z bardziej podstawowej łączności w kontakcie z nim niż z Cichym.

Była świetna w manipulacjach, ponieważ nigdy się nie śpieszyła. Mogła czekać latami na efekty swojej pracy, nic nie przyspieszała, nic nie poganiała. Była cierpliwa. Paradoksalnie tej cierpliwości nauczyła się od Jedi... a raczej ich holocronu. I wykorzystywała tą wiedzę do własnych celów.
Czerwony Poranek był jednym z wielu elementów jej układanki. Jeśli się nie powiedzie, to trudno, nic się nie zawali, były inne plany. Myślała i planowała wielotorowo. Nikomu też nie ufała, nie w 100%. Czuła się przy to nieco osamotniona, co czasem wypływało na wierzch. Stawała wtedy w oknie czy przy balustradzie i patrzyła w dal. Myślami zaś wracała na ojczystą planetę. Nigdy jednak nie trwało to długo.
I chyba ta tęsknota była jednym z powodów trzymania szela blisko siebie. On był pierwotnie lojalny i do tego nieprzekupny. Mogła więc pozwolić sobie na chwilkę towarzystwa. Prawdziwego towarzystwa.
Myślowym komunikatem zachęciła go do tej interakcji.

Nie oglądała się za siebie, ale wiedziała że się podnosi. Słyszała jak podchodził ku niej. Słyszała każdy wydawany przez niego oddech, każde stąpnięcie łapy o ziemię. Moc oferowała wiele możliwości a ona z nich chętnie korzystała. Starała się jednak ograniczać w tym... nie używała Mocy przy drobnostkach, bo takie rozmienianie się na drobne mogło ją odciąć od jej prawdziwego daru - Wizji.
Nie cofnęła się, gdy Czerwony Poranek wskoczył na murek. Zerknęła tylko na niego i uśmiechnęła się, posyłając też mentalnie komunikaty o zadowoleniu i przyjemności z tego zbliżenia. Wyciągnęła rękę i pogłaskała go po pięknej, długiej szyi, tracąc z widoku obraz morza.

Uśmiechnęła się, nie przestając głaskać. Myślowo posłała mu komunikat o zadowoleniu. Tak było prościej. Słowa tylko się rozbijały o główną barierę - niezrozumienie cywilizacyjne. A tak potrafiła komunikować się z nim na dużo niższym poziomie, przez co ryzyko niezrozumienia spadało.
Stado... o tak, wiedziała, że Czerwony uważał ją za część swojego stada. Nie pojmował jednak, że to ona stała na jego czele. I w dodatku to jej stado było dużo ,dużo większe... nie uświadamiała go jednak w tym zakresie. Lepiej było pozostawiać tą maskę iluzji, że są tylko oni. Łatwiej jej było wtedy działać.
Głaskała go tak pieszczotliwie przez długi czas. To zaspokajało jej pewne potrzeby związane z bliskością innej osoby. To wystarczało. Czasem nachodziły ją dziwne myśli zazdrości. Poranek sobie leżał cały dzień, nie miał ambicji, nie miał wrogów, po prostu żył spokojnie. Morrigan zaś jako istota znacznie inteligentniejsza była zaś wciąż popychana do przodu przez swe pragnienia. To czasem przytłaczało. Każdy odczuwał chwile słabości.

Nie przestawała go głaskać. Jej myśli ulatywały gdzieś daleko, więc nie poświęcała tej czynności aż tyle czułości co zazwyczaj. Nie dane jej było jednak zbyt długo cieszyć się spokojem, ponieważ wkrótce nadleciała elektroniczna kula - zdalniak. Kręciła się chwilę wokół tej dwójki, aż w końcu ustawiła się bokiem do vossianki i zaczęła świecić. Wbudowany w droida emiter holograficzny wyświetlił kobiecą sylwetkę - avatara S.I. SIRI. SIRI tak na prawdę nie była kobietą czy mężczyzną, nie miała płci. Miała tylko system preferencji, dzięki którym dostosowywała się do upodobań użytkownika, czyli w tym przypadku Morrigan. Preferowała ona kobiecą wersję, więc pod taką postacią się wyświetlała, naśladując również kobiecy głos.
- Coś się stało?
Zapytała spokojnie vossianka, jednak czujniki SIRI od razu wykryły, że ton jej głosu stał się nieco ostrzejszy niż zazwyczaj. OD razu zinterpretowała to jako gniew spowodowany zakłócaniem spokoju.
- Przepraszam, że przeszkadzam. Wykryłam jednak pewne zakłócenia w jednej z monad... chodzi o osiedle "Pogodne".
Ta informacja zainteresowała ją nieco. Kojarzyła to miejsce za sprawą Aszrity, która doniosła jej o pewnym wywalonym z Zakonu Jedi - T'kulu. Od tego czasu jej ludzie po cichu obserwowali go, zbierali informacje itp. Naturalnie wiedziała gdzie pracuje, gdzie mieszka itp. Nie ukrywał się w końcu zbyt dobrze.
- I co w związku z tym?
- Nasz informator doniósł, że ktoś wyrwał ze ścian futryny drzwi kilku mieszkań. A konkretnie dziesięć.
- Ktoś wyrwał?
- Od środka. Więc technicznie rzecz biorąc to wyłamał.
- SIRI... jaśniej proszę.
- Oczywiście. Zacznę od początku. Nasz informator doniósł, że jakaś dziewczyna do spółki gran zaspawali drzwi pod numerem 666. Mieszkanie to zamieszkuje niejaki Toshiro Mifune, czyli innymi słowy upadły Jedi T'kul. Sabotażyści po skończonej robocie uciekli a przybiegł dozorca. Po krótkiej wymianie zdań miał on pobiec po pomoc, ale "ktoś" wyrwał drzwi ze ściany. A raczej wyłamał od środka. Wszystkie poszlaki wskazują, że byłą to sprawka T'kula. Dozorca uciekł a osiemnaście minut później zjawili się członkowie gangu Szpony. Wykryłam też kilka holopołaczeń między hersztem jednym z członków tej grupy - Klarkiem Gresso, a szefem Szponów - Azzaro "Czarnopalcym". Niestety nie dysponuję nagraniami z tej rozmowy. Według moich obliczeń najbardziej prawdopodobnym powodem ich rozmowy była próba zachęcenia T'kula do współpracy z nimi. Pau'anin rozmówił się z Klarkiem, jednak nie wiem czego dotyczyła ich rozmowa, nasz informator nie mógł tego podsłuchać. OStatecznie grupa Klarka odeszła, T'kul pozostał na miejscu a Szpony poinformowały nas o całej sytuacji.
SI skończyła referować a Morrigan spojrzała znowu na morze. Przy okazji zaczęła lekko drapać Poranek po jego skórze w okolicy grzywy. Domyślała się co tam zaszło. Nie mogła się nie uśmiechnąć słysząc o zaspawanych drzwiach. Sprytny psikus. Ale rozwiazanie tego problemu nie było zbyt rozsądne. Zbyt "głośne".
- {Ciesz się, że nie masz takich zmartwień jak ja}
Posłała myślowy komunikat szelowi.
- Wyślij tam patrol. Kogo mamy w pobliżu?
- Vojin. Planowany czas dotarcia do wejścia monady... 14 minut i 49 sekund zakładając, że sytuacja na trasach powietrznych się nie zmieni. Sugerowałabym jednak posłanie tam Selendis.
- Żeby spacyfikowała połowę monady przy okazji? Nie... wyślij Vojina. Każ mu załatwić to na spokojne, niech zabierze t'kula do... co proponujesz?
- Najbliżej ich położenia znajduje się klub Zarius oraz fabryka przetwarzania przyprawy. Sugerowałabym jednak gabinet w Vortexie. Jest dobrze zabezpieczony a w przypadku kłopotów można umieścić T'kula w jego podziemiach.
- Dobrze, roześlij takie instrukcje. Informuj mnie na bierząco.
- Oczywiście szefowo.
Hologram zniknął i zdalniak się oddalił, Morrigan zaś pozostała przy murku.
- Ani chwili spokoju... przydałyby się jakieś wakacje