Star Tales - gwiezdne opowieści...

Atmosfera w grupie zrobiła się napięta. Świeżaki patrzyli podejrzliwie na Mando, a starzy wyjadacze podeszli do niego i zamienili kilka słów. a potem znowu się rozdzielili. Nie była to zbyt zgrana grupa.
- Ok, otwieraj drzwi
Rozkazał Sparks Mandalorianinowi a ten spełnił prośbę. Panel którego używał był cholernie stary, manualny jeszcze. Mando musiał się chwilę nameczyć, by go otworzyć. Ale w końcu się udało. Coś głośno zazgrzytało, usłyszeli głośny hałas silników i wrota otworzyły się, ale tylko częściowo. W końcu mechanizm nie wytrzymał i zdechł.
W środku panowały ciemności, było też gorąco i strasznie, ale to strasznie śmierdziało. Powietrze nie nadawało się do oddychania bez filtrów.
- Uroczo. Prawie jak w domu.
Mruknął Mando. Sparks go zignorował i rozkazał wszystkim wejść. Grupa zrobiła to niechętnie.


Artrus był bardzo sceptycznie nastawiony do całej tej imprezy. A jego wątpliwości jeszcze się powiększyły, gdy zobaczył tą bandą żółtodziobów i jedynie trzech ogarniętych najemników. Zaś wielki droid kogoś mu przypominał, ale nie potrafił powiedzieć kogo.
Fibala nie zdziwiły reakcje zebranych, spodziewał się tego. Dlatego rzadko nosił swój pancerz - chciał mieć spokój. Jednak tu w kanałach przyda mu się każda możliwa przewaga.
Ulokował się nieco z boku i w milczeniu obserwował wchodzących do kanałów. Sam zamykał ten pochód. Nie miał latarki ale miałcoś lepszego - noktowizję.

PArę osób (czyli te w najtańszych maskach) zaczęło głośno kaszleć i sapać, nie mogąc znieść tego odrażajacego smrodu. Najemnicy zaś nie zwracali na to uwagi. Byli zaprawieni w bojach, ich smród nie odstraszał, byleby tylko mieli czym oddychać.
- Ruszać się leniwe kurwy, idziemy!
Krzyknął Sparks i kopnął jakiegoś młodzika, który zwijał się już na ziemi. Ktoś inny chciał zrezygnować i nawet zaczął się wycofywać, ale wpadł na stojącego z tyłu Mandalorianina.
- Nie łamać szyku. Jazda
I pchnął gówniarza z powrotem do grupy.
Zaś gdy Sisco się odezwał to wiele osób go zignorowało, zbyt zajętych swoimi sprawami. Ale Artrus zapamiętał to ale nie dopytywał się bardziej. Coś mu tu śmierdziało i nie chodziło o kanały.
- Idziemy szmaciarze! EFECTOR światła!
Rozkazał weequay a potem ruszył do przodu.

Przemyślenia Sisca były jak najbardziej na miejscu. Byli w szambie i to wszystko zobaczyli gdy włączyły się reflektory. Tunel był szeroki i okrągły. Prowadził on stromo w dół, więc musieli uważać. Ściany tunelu pokryte były jakimś grzybem czy też pleśnią, tu i ówdzie walały się stosy czegoś, co przypominało stare odchody. Wprawne oko dostrzeże nawet stare kości i inne śmieci walające się po podłodze. Nie wyglądało to zachęcająco, ale i tak Sparks prowadził.
- Dobra żółtodzioby. trym tunelem dojdziemy do starej przepompowni, tam się rozdzielimy na trzy grupy po cztery osoby. Przeszukamy boczne kanały. Jedna grupa pójdzie głównym kanałem. Jasne?
Pozostali niemrawo potwierdzili. Żółtodziobom co raz mniej podobała się ta wyprawa. Nie spodziewali się czegoś takiego...
Do przepomnowni mieli kilkaset metrów. Mieli chwilę spokoju na przemarsz.

Póki co była to tylko Siscowa wyobraźnia, bo ścieków tutaj nie było. To było dopiero wejście do kanałów, prowadziło ono do przepompowni. Pojawiało się więc pytanie - skąd te odchody i kości? Sparks wiedział, że to sprawka cthonów. Miał nadzieję, że prędko ich nie spotkają. Bał się ich i miał powód. Wkraczali w końcu na ich teren. To było ich legowisko.
Żółtodzioby nie bardzo wiedzieli w co się wpakowali ale nawet bez tej wiedzy prawie srali w gacie. Najemnicy byli twardsi, ale im też serca waliły mocniej i szybciej. Nawet Artrusowi, który miał sporo doświadczeń z wojny. Ale kanałów nie lubił nigdy.
- Przed nami drzwi. Mando, otwórz je.
Rozkazał weequay gdy w zasięgu ich wzroku pojawiły się kolejne zamknięte wrota. Tymczasem jeden z najemników zawołał resztę a następnie wskazał dużą dziurę w ścianie.
- Tunele cthonów. Uważajcie na nie i trzymajcie się z daleka
Rozkazał Sparks i wszyscy jakoś bardziej zbili się w grupkę. Nie licząc Artrusa, który podszedł do panelu kontrolnego i znowu zaczął się bawić.
Póki co w kanale panowała względna cisza, nie licząc odgłosów wydawanych przez Sisca i innych członków ekipy.
- Dajcie mi chwilę
Mruknął Fibal. Tymczasem w dziurach ścian tunelu pojawiły się jakieś oczyska, obserwujące grupę śmiałków.

Podczas gdy Artrus bawił się z mechanizmem pozostali członkowie grupy troszkę się rozproszyli. Najemnicy zajęli pozycje przy ścianach, z bronią gotową do wystrzału. Świeżaki byli mniej zdyscyplinowani i celowali swoimi pistoletami gdzie popadnie. Jeden z nich zaś zainteresował się Sisciem i jego trochę nietypowym zachowaniem.
- Tee... EFECTOR gdzie cię wyprodukowano?
Zapytał, ale nim dostał odpowiedź to padł komunikat o obcych formach życia.
- Wszyscy w gotowości!
Zawołał Sparks po czym sięgnął po pilota. Nim jednak mu się to udało to z tunelu wyskoczyła na prawdę paskudna istota. Miała ona potężne, umięśnione cielsko i zielonkawą, wyglądającą na nadgnitą skórę. Wielkie łapska zaopatrzone były w długie, chwytne palce zakończone długimi i z pewnością ostrymi pazurami. Ale najbardziej przerażała głowa - była wielka, jakby napuchnięta. Sporą część twarzy zajmowały wielkie usta wykrzywione w jakieś parodii uśmiechu. Odsłaniały też zęby - wielkie, ostre i krzywe. Nad ustami znajdował się krzywy nos a po jego bokach małe, czarne oczka wpatrujące się z głodem w zbite stadko najemników. To był Cthon - strasznie paskudna bestia. A za tym osobnikiem wyłaniały się kolejne. Jedne mniejsze i szybsze, inne wielkie, masywne i z pewnością strasznie silne.
- Strzelać!
Wrzasnął Sparks, próbując wydać polecenie namierzania i strzelania na pilocie, ale ręce mu się nieco trzęsły. Pozostali zaś nie czekali na powtórzenie rozkazu tylko otworzyli ogień do bestii. Tunel niemal się zatrząsł od huku tych kilkunastu broni strzelających równocześnie. A bestie ruszyły do ataku.

Działa Sisca radziły sobie całkiem dobrze z atakującymi cthonami. Po prostu rozwalały je na kawałeczki, a resztki krwi i flaków rozbijały się o ściany oraz o resztę grupy, jeśli potwór podskoczył bliżej. Pozostali mieli większe problemy z uśmiercaniem potworów, ponieważ ich broń nie miała takiej siły rażenia. A cthony miały na prawdę twardą skórę i nie przejmowały się czymś takim jak dziura w brzuchu czy brak ręki.
- Otwarte! Do środka!
Zawołał Artrus po czym wlazł pierwszy do przepompowni. I nie dlatego że tchórzył. Ktoś musiał sprawdzić pomieszczenie na wypadek gdyby i tutaj znajdowały się jakieś bestie. Ale na razie było czysto.
- Słyszeliście go?! Do środka!
Wrzasnął Sparks który teraz kierował ogniem z dział Sisca. I on się zbytnio nie ograniczał i kazał strzelać nawet do trupów.
Pierwsza fala potworów została opanowana bez strat fizycznych i wszyscy wleźli do środka a Mando zamknął drzwi.
- Co to... KURWA... BYŁO?!
Wrzasnął jeden z młodych. Uwalony był cały śmierdzącą posoką, w dodatku wystrzelał wszystkie swoje magazynki. Nie był przeszkolony w walce z czymś takim.
Zapanowała cisza. Nikt nie chciał się odezwać. Aż w końcu odpowiedział mu jeden z najemników. O dziwo miał dosyć przyjemny w odbiorze głos.
- To były cthony. Kiedyś byli to ludzie lub przedstawiciele innych ras. Zesłano ich tutaj za różne zbrodnie. Zmutowali, zaadaptowali się, przeżyli. Teraz to plaga najniższych poziomów a kanały to ich dom. Wleźliśmy do paszczy rancorna

Powstało małe zamieszanie bo nie każdy był gotowy na takie coś. Jedni jęczeli, że chcą wracać na powierzchnię, inni że nie na to się pisali. Generalnie pierwsze starcie mimo że wygrane, przyniosło sporo chaosu.
- Zamknąć się! Wszyscy! Ja tu dowodzę i idziemy dalej! Mando, sprawdź teren. Shark i Fray, zabezpieczcie wejscia. A wy kupy banthciego łajna siedzieć na dupach i nie jęczeć
Warknął na młodych podczas gdy wspomniani wcześniej najemnicy udali się na wspomniane pozycje. Dyskutowali jednak między soą na zamkniętych kanałach. Został jedynie ten osobnik, który wcześniej wytłumaczył im czym są cthony. Dosłyszał też pytanie Sisca, chociaż nie był pewien kto je zadał.
- O tak. Potrafią wspólnie polować, zastawiać pułapki. Posługują się też prymitywną technologią, taką jak sieci elektryczne do łapania ofiar. Według plotek udomowiły też ghule tunelowe. Coś jak psy z powierzchni, również bardzo niebezpieczne. Miejcie oczy szeroko otwarte
Polecił reszcie po czym sam udał się na sprawdzanie terenu.

Obecnie znajdowali się w przepompowni - wielkiej sali pełnej pomp, rur i innych sprzętów. Śmierdziało tutaj jeszcze gorzej niż przedtem bo w rurach płynęły stare ścieki, tu i ówdzie leżały jakieś odpady. Pod ścianą stały beczki z chemikaliami, jedne były całe, inne rozwalone i przeciekały. Oczywiście panowały tutaj straszne ciemności a zewsząd dobiegały do nich hałasy. Gulgotanie, wycie, drapanie. Coś poruszało się kanałami.